ได้เวลาจาก

ผมเพิ่งสูญเสียของสำคัญไป สำคัญมากด้วย อยู่ด้วยกันมานาน ลิ้มรสความหวานและขมขื่นมาด้วยกัน ฝ่าฟันทั้งร้อนและหนาวมาด้วยกัน ถึงแม้จะมีอาการป่วยไข้จนเห็นได้ชัดมานาน แต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งผม ถึงแม้บางครั้งอาจจะทำให้ผมเจ็บปวด เพราะความเผลอไผลของผมเองแต่ในส่วนนั้นก็ทำให้ผมรู้ตัว ว่าการอยู่ด้วยกัน เราต้องคอยดูแลซึ่งกันและกัน

จนเมื่อวานนี้ก็ได้เวลาลาจากกัน เตรียมใจไว้แล้ว แม้จะดึงดันกันอยู่พักใหญ่ แต่ที่ผ่านมาผมพูดได้คำเดียวว่า "ขอบคุณ"

"ขอบคุณ" ที่อยู่กันมา
"ขอบคุณ" ที่ให้ผมได้ลิ้มรส ความอร่อย
"ขอบคุณ" ที่ไม่ได้ให้ผมเจ็บปวด และ
"ขอบคุณ" ผมจะพาคุณไปอยู่บนหลังคาตามโบราณได้ว่าไว้
"ขอบคุณ" ฟันของผม

"ฟัน" ของผมผุหมดแล้ว ผุมาหลายปีแล้ว ผมก็เห็นอยู่แต่ไม่กล้าตัดใจที่จะถอนไป เนื่องด้วยกลัวหมอฟัน หมอฟันไม่กลัวแต่กลัวชั่วขณะที่กำลังถอนฟัน มันตึงมันเมื่อยและมันเกร็งไปทั้งตัว ถอนเสร็จก็ไม่สามารถแปรงฟันไดเต็มปาก ไม่สามารถกินอะไรได้เต็มคำ แต่คงได้เวลาแล้วหละ เพราะหากปล่อยทิ้งไว้อาจจะลุกลามไปมากกว่านี้

ผมนำฟันของผมมาพิจารณาก่อนจะทิ้งบนหลังคา ตามความเชื่อโบราณว่าฟันล่างต้องทิ้งบนหลังคา ฟันบนต้องฝังลงดิน เมื่อพิจารณาดูแล้ว ฟันผมผุหมดแล้ว กลวงโบ๋เนื้อฟันไม่เหลือ แต่รากฟันยังคงแข็งแรงและขาวอวบ

สุดท้ายนี้ก็ขอ "ขอบคุณ"